Wścieklizna i Golden Retrievery to dwa zagadnienia, których właściciele psów powinni być świadomi. Golden Retrievery są naturalnie podatne na wściekliznę, dlatego muszą być szczepione przeciwko tej chorobie, aby uniknąć ryzyka jej przeniesienia. Przeniesienie wścieklizny u Golden Retrieverów jest możliwe dzięki ślinie. Czytaj dalej, aby poznać różne warunki, które mogą spowodować chorobę u Twojego psa.
Robaki jelitowe u Golden Retrieverów
Robaki jelitowe są częstym problemem u psów. Są szczególnie niebezpieczne dla szczeniąt, ponieważ zahamowują ich wzrost i powodują poważne problemy z trawieniem. Powodują również nadmierne gazy i charakterystyczny wygląd “pot-bellied”. Najlepszym sposobem na ochronę szczeniaka jest jak najszybsze zabranie go do weterynarza. Lekarz weterynarii może zdiagnozować robaki jelitowe u Twojego szczeniaka poprzez zbadanie jego kału i podanie leków na odrobaczenie. Nieleczone robaki mogą spowodować słaby wzrost, a nawet śmierć.
Podczas gdy robaki jelitowe u Golden Retrieverów zazwyczaj nie zagrażają życiu zdrowych psów, mogą być niebezpieczne dla szczeniąt i starych psów. Tęgoryjec może powodować anemię, natomiast glista może powodować słaby wzrost i rozwój. Dorosłe psy doświadczają pasożytnictwa jelitowego tylko raz na jakiś czas. Dorosłe psy są bardziej narażone na zakażenie robakami jelitowymi, jeśli mają osłabiony układ odpornościowy. Innym zagrażającym życiu pasożytem u psów jest choroba wywołana przez nicienie sercowe. Pasożyty te są roznoszone przez komary i mogą poważnie uszkodzić serce i płuca.
Podczas gdy łagodny przypadek robaków jelitowych może nie dawać objawów, objawy infekcji mogą obejmować zapalenie, biegunkę, utratę wagi i anemię. Lekarz weterynarii zdiagnozuje whipworms za pomocą próbki kału i zaleci leczenie w oparciu o potrzeby Twojego psa. Mimo, że jaja pasożytów są często obecne w próbkach kału, nie wszystkie próbki wykazują pozytywną diagnozę. Powtórne badanie kału może być konieczne, jeśli infekcja jest ciężka.
Diagnoza robaków jelitowych jest często trudna, ponieważ pies może nie wykazywać oczywistych objawów. Robaki jelitowe mogą być również przenoszone na ludzi i inne zwierzęta, dlatego tak ważne jest postawienie diagnozy. Twój lekarz weterynarii może wykonać badanie krwi lub przeprowadzić badanie flotacyjne kału, aby określić obecność robaków.
Podczas gdy częstość występowania helmintów przewodu pokarmowego różniła się w zależności od wieku, częstość występowania była znacząco wyższa u dorosłych psów. Wynik ten został również poparty regresją logistyczną. Samce były częściej zarażone robakami GI niż samice, a rasy lokalne były bardziej narażone na zakażenie helmintami GI niż psy innych ras. Różnica ta nie była jednak istotna statystycznie.
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania robakom u Twojego pupila jest zapobieganie zakażeniu w pierwszej kolejności. Na szczęście istnieją leki, które zapobiegają powrotowi robaków u psów, a regularne badania krwi mogą pomóc w utrzymaniu zdrowia Twojego psa. Możesz również zapobiec rozprzestrzenianiu się robaków poprzez przestrzeganie zasad higieny i stosowanie środków przeciw pchłom.
Glisty są jednym z najczęstszych problemów dotykających psy. Mogą one powodować poważną anemię. Jak również, te robaki mogą powodować problemy z oddychaniem. Dlatego też, coroczne badanie kału dla Twojego zwierzaka jest niezbędne, aby chronić siebie i swojego pupila.
Rozszerzenie żołądka – volvulus u Golden Retrieverów
Rozszerzenie żołądka – volvulus to zagrażający życiu stan, w którym dochodzi do skrętu żołądka. Powoduje to nadmierne nagromadzenie się gazu, który ogranicza przepływ krwi. W efekcie dochodzi do obumierania bezkrwawych tkanek w żołądku. Stan ten występuje częściej u psów ras dużych. Jeśli zauważysz wzdętego psa, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem weterynarii.
W celu skorygowania GDV dostępne są zabiegi chirurgiczne. Specjaliści weterynaryjni często zalecają gastropeksję, gdy występuje ona u ras wysokiego ryzyka. Nowoczesne techniki pozwalają lekarzom weterynarii na wykonanie gastropexy przez małe nacięcie. Procedura ta wiąże się z szybszym czasem rekonwalescencji niż tradycyjne operacje.
Jeśli konieczna jest operacja, lekarz weterynarii spróbuje odbarczyć żołądek przed operacją. Procedura obejmuje wykonanie nacięcia przez zewnętrzną warstwę żołądka i dopasowanie nacięcia na prawej ścianie ciała. Chirurg następnie użyje szwów, aby utrzymać żołądek w miejscu.
Rozszerzenie żołądka volvulus u psów z historią wścieklizny jest stanem nagłym zagrażającym życiu, wymagającym natychmiastowej pomocy lekarskiej. Objawy obejmują niewygodny tympanon i duży, napięty brzuch. Prawy boczny rentgen brzucha może ujawnić klasyczny “podwójny pęcherz” w żołądku, znany również jako czapka Smerfa lub ramię Popeye’a.
Chociaż ten stan może wydawać się nieszkodliwy, ważne jest, aby natychmiast szukać opieki weterynaryjnej. Osłabiony układ odpornościowy może spowodować sepsę, która może być śmiertelna. Lekarz weterynarii jest przygotowany do leczenia tego stanu i zapewnienia pozytywnego wyniku dla psa.
Rozszerzenie żołądka-volvulus u Golden Retrieverów jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu. Pomimo wspólnego wyglądu objawów, choroba ta wymaga operacji w celu jej skorygowania. Silnie rozciągnięty żołądek blokuje przepływ krwi do głównych narządów, w tym serca. W ciężkim przypadku, krew może zostać uwięziona w żołądku i wysłać psa w stan szoku. Jeśli nie możesz natychmiast pomóc swojemu psu, stan ten ostatecznie doprowadzi do śmierci.
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma volvulus rozszerzenia żołądka, weterynarz zaleci pilną operację. Podczas tego zabiegu żołądek i śledziona są ponownie umieszczone. Sporadycznie może być konieczne usunięcie śledziony, jeśli rozwinęła się martwica. Po operacji pies będzie hospitalizowany przez kilka dni. W tym czasie należy trzymać dietę psa z dala od składników o wysokiej zawartości tłuszczu, aby zapobiec dalszym komplikacjom.
Rozszerzenie żołądka volvulus może dotyczyć każdej rasy psa. Podatne na nią są nawet duże rasy. Chociaż można zapobiec GDV, najskuteczniejszym sposobem jest wykonanie zabiegu gastropeksji. W niektórych przypadkach operacja ta jest wykonywana w ramach rutynowego zabiegu spay.
Objawy rozszerzenia żołądka volvulus obejmują silny ból brzucha, wymioty i niezwykle krwawą biegunkę. Pies może się zapaść. Może mieć również blade dziąsła, szybki oddech i ból w klatce piersiowej. Ważne jest, aby szukać natychmiastowej pomocy weterynaryjnej, jeśli zauważysz te objawy.
Przeniesienie wścieklizny przez ślinę u Golden Retrieverów
Przeniesienie wścieklizny przez ślinę następuje poprzez kontakt ze śliną zakażonego zwierzęcia. Zakażona ślina może przenosić się ze zwierzęcia do tkanki nerwowej człowieka lub zwierzęcia. Zakażona ślina przemieszcza się przez rdzeń kręgowy i nerwy, aż dotrze do mózgu. Gdy wirus dotrze do mózgu, namnaża się i rozprzestrzenia po całym organizmie. Następnie, choroba objawia się poprzez serię symptomów. Po wystąpieniu objawów właściciel psa powinien jak najszybciej podjąć leczenie.
Objawy wścieklizny u psów obejmują postępujący paraliż, zniekształcenie twarzy, trudności z przełykaniem i śpiączkę. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma wściekliznę, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Jeśli Twój pies został ugryziony przez zakażone zwierzę, nie próbuj samodzielnie oczyszczać rany. Próba oczyszczenia rany bez odpowiedniego sprzętu ochronnego to pewna droga do zarażenia się chorobą. Jeśli ugryzienie jest poważne, skontaktuj się z lokalnym wydziałem zdrowia w celu uzyskania pomocy.
Objawy wścieklizny nie zawsze są łatwe do wykrycia. W początkowym stadium pies może wydawać się spokojny i niewzruszony chorobą. Może być również pobudzony, wykazywać oznaki nadmiernego ślinienia lub ślinienia się, a także wykazywać oznaki nerwowości i niepokoju. Objawy mogą szybko postępować po dwóch do czterech dni. Wówczas u psa mogą wystąpić drgawki, śpiączka i osłabienie kończyn. W skrajnych przypadkach pies może nawet przejawiać zachowania agresywne.
Jeśli znajdziesz wściekłego psa w okolicy, w której mieszkasz, skontaktuj się z lokalnym wydziałem zdrowia, aby uzyskać informacje na temat zapobiegania i leczenia wścieklizny. Wścieklizna jest chorobą zakaźną, która może być śmiertelna. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, konieczne jest jak najszybsze zaszczepienie psa. Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest skuteczne i ochroni Ciebie i innych przed chorobą.
Wścieklizna jest chorobą zakaźną, która przenosi się przez ślinę. Okres inkubacji wirusa może wynosić od kilku dni do kilku miesięcy. W tym okresie ugryzienie nie jest czynem ryzykownym, ponieważ wirus nie dotarł jeszcze do śliny. W okresie inkubacji wirus namnaża się w mózgu i wędruje do ślinianek.
Wścieklizna jest przenoszona na człowieka przez ślinę zwierzęcia chorego na wściekliznę. Ślina zakażonego zwierzęcia zawiera zakaźny wirus wścieklizny, który dostaje się do organizmu człowieka poprzez ukąszenia. Wirus może być również rozprzestrzeniany poprzez kontakt ze skażoną śliną na otwartych ranach i błonach śluzowych.
Głównym źródłem choroby są szczury, lisy i skunksy. Te dzikie zwierzęta coraz częściej wkraczają na tereny niezabudowane. Chorobę przekazuje każde zwierzę ciepłokrwiste. Wścieklizna może być przenoszona przez zadrapania, ale większość ludzi zaraża się nią poprzez ugryzienia lub ślinę zakażonych zwierząt.
Wścieklizna jest chorobą wirusową, która jest śmiertelna, jeśli nie jest szybko leczona. Wirus infekuje mózg zakażonego zwierzęcia i powoduje nieprawidłowe, agresywne zachowanie. Przenosi się ze zwierzęcia na człowieka poprzez ślinę w wyniku ugryzienia, zadrapania, kontaktu z okiem, nosem i ustami. Zakażone zwierzęta zwykle umierają po kilku dniach od zakażenia. Wścieklizna jest chorobą odzwierzęcą, co oznacza, że możliwe jest przekazanie choroby z psa na człowieka. Chociaż psy są uważane za umiarkowanie podatne na wściekliznę, nie są na nią odporne i są na nią bardziej podatne niż inne ssaki.
Podobne tematy