Jeśli Twój Golden Retriever jest chory na parwowirusa, musisz go jak najszybciej wyleczyć. Śmiertelność tego wirusa wynosi 90 procent, jeśli pozostanie nieleczony. Aby zapewnić bezpieczeństwo psa, pamiętaj o dezynfekcji domu i wszystkich powierzchni. Powinieneś użyć najsilniejszego środka dezynfekującego, który jest skuteczny przeciwko temu wirusowi. Weterynarz może zdiagnozować parwowirusa u Twojego Golden Retrievera za pomocą testu ELISA, który trwa 15 minut i mierzy ilość parwowirusa w próbce kału.
Parwowirus psów
Parwowirus psów jest poważnym wirusem, który dotyka psy. Zakażone psy rozsiewają wirusa do siedmiu dni zanim wystąpią objawy, a objawy mogą rozwinąć się do trzech dni później. Pozostawia to bardzo mało czasu na wykrycie i leczenie choroby. Jeśli jednak Twój pies wydaje się wykazywać objawy wcześniej, zalecana jest wizyta u lekarza weterynarii.
Głównym sposobem zapobiegania tej chorobie jest upewnienie się, że Twój Golden Retriever jest w pełni zaszczepiony na parwowirusa. Choroba ta może być przekazywana z psa na psa przez zakażony kał i stolec. Jest wysoce zakaźna i może wpływać na Twojego psa przez wiele miesięcy. Ważne jest, aby regularnie szczepić psa, nawet jeśli przynosisz go do domu tylko raz w roku.
Wirus atakuje jelita i może powodować ciężką, krwawą biegunkę i wysoką gorączkę. Infekcja powoduje również odwodnienie i upośledza zdolność przewodu pokarmowego do wchłaniania płynów. W ciężkich przypadkach może prowadzić do nagłej śmierci u psów. Dodatkowo, infekcja w jelitach może spowodować przedostanie się do krwiobiegu, co prowadzi do sepsy.
Parwowirus jest wysoce zakaźny i może zarazić każdego psa. Jednak szczenięta są bardziej podatne na zarażenie się wirusem, jeśli nie są w pełni zaszczepione. Pies może zarazić się parwowirusem poprzez bezpośredni kontakt z kałem zakażonego psa, który zawiera wysokie stężenie wirusa. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, właściciele nigdy nie powinni pozwalać swoim psom wąchać kupy innego psa. Parwowirus może przetrwać przez długi czas w glebie i innych powierzchniach, dlatego ważne jest, aby regularnie myć ręce i czyścić podłogi.
Na szczęście opracowano szczepionkę na parwowirusa psów. W ciągu niespełna 10 lat udało się wyeliminować ze Stanów Zjednoczonych masowe ogniska tej choroby. Mimo to, wirus ten pozostaje jedną z najczęstszych przyczyn śmierci u młodych psów. Ważne jest jednak, aby regularnie sprawdzać poziom szczepień psa przeciwko parwowirusowi i zapytać lekarza weterynarii o odpowiedni plan profilaktyki.
Do najczęstszych objawów zakażenia parwowirusem należą wymioty i krwawa biegunka. Dobrym wskaźnikiem jest również niski poziom białych krwinek. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies cierpi na parwowirusa, niezbędne jest badanie fizyczne i badanie kału. Diagnoza może być potwierdzona poprzez obserwację objawów psa przez 48 do 72 godzin.
Objawy
Jednym z pierwszych objawów parwowirusa u psa jest spadek poziomu energii. Dzieje się tak, ponieważ układ pokarmowy psa jest dotknięty chorobą. Może to utrudniać psu jedzenie i prowadzić do znacznego spadku wagi szczeniaka. Jeśli zauważysz, że Twój szczeniak nie je tyle co zwykle, zabierz go jak najszybciej do weterynarza. Parvo to poważna choroba, która może mieć poważne konsekwencje.
Szczepionka na parwowirusa została opracowana pod koniec lat 70. i od tego czasu jest powszechnie stosowana. Wirus nadal okresowo powraca i ważne jest, aby chronić przed nim psa. Szczególnie podatne na zachorowanie są szczenięta i dorastające psy, dlatego szczepienie jest niezbędne.
Badania diagnostyczne w kierunku parwowirusa u psów są proste. Do objawów choroby należą wymioty i krwawa biegunka. W połączeniu z historią szczepień, objawy te są zazwyczaj dobrą wskazówką do postawienia diagnozy. Weterynarz zastosuje szereg testów, aby potwierdzić infekcję. Niektóre z tych testów wykrywają wirusa w kale psa, podczas gdy inne szukają go we krwi psa. Można również wykonać wymaz z jamy ustnej, choć zdarza się to rzadko.
W przypadku, gdy szczeniak stanie się zakaźny, należy niezwłocznie skorzystać z pomocy weterynaryjnej. Wirus jest bardzo zakaźny i przenosi się z jednego psa na drugiego. Często szczenięta z parwowirusem wymagają hospitalizacji i intensywnej opieki. Jednakże, jeśli szczeniak ma wymioty, ale jest poza tym zdrowy, możesz zająć się nim w domu.
Parwowirus psów to niebezpieczna choroba, która może prowadzić do zaburzeń żołądkowo-jelitowych, a nawet śmierci. Wirus atakuje komórki w jelicie cienkim i jest najgroźniejszy u szczeniąt. Może również wpływać na serce i szpik kostny. Dlatego zadbaj o odpowiednie szczepienia, aby chronić swojego pupila.
Chociaż Twój pies może wyzdrowieć po parwowirusie, może to potrwać nawet 14 do 20 dni. W tym czasie powinieneś zadbać o to, aby pies dostawał dużo wody i odpoczywał. Powinieneś również zapewnić swojemu pupilowi ciepło. Kluczowa jest opieka nad psem natychmiast po podejrzeniu zakażenia.
Leczenie
Parwowirus to choroba, która atakuje młode mięśnie sercowe psów. Może powodować zatrzymanie akcji serca, a nawet śmierć. Najlepszym sposobem na uchronienie szczeniaka przed tą chorobą jest szczepienie. Jest ona bardzo zaraźliwa i może być rozprzestrzeniana przez ubrania i ręce.
Jednak zaszczepienie pupila to nie wszystko, ponieważ Twój Golden powinien zostać przebadany pod kątem obecności jakichkolwiek grudek na skórze. Dzieje się tak dlatego, że niektóre psy są bardziej podatne na tę chorobę niż inne. Jeśli znajdziesz guzek na skórze swojego psa, zabierz go natychmiast do weterynarza. Chirurgiczne usunięcie jest częstym sposobem leczenia tej choroby.
Jeśli Twój pies został narażony na kontakt z wirusem, kluczowe jest, aby leczyć go tak szybko, jak to możliwe. To dlatego, że choroba ma wysoki wskaźnik śmiertelności, jeśli pozostawione bez leczenia. Na szczęście większość psów przeżyje przy odpowiednim leczeniu. Najlepiej jednak trzymać psa z dala od innych psów i ich podwórek przez dwa tygodnie.
Szczepionka przeciwko parwowirusowi jest dostępna i jest najlepszym sposobem ochrony psa przed tą chorobą. Jest ona zakaźna, śmiertelna i może pozostawić długotrwałe skutki. Dlatego powinieneś unikać wyprowadzania swojego Golden Retrievera na zewnątrz, jeśli możesz tego uniknąć. W ten sposób możesz być pewien, że będzie on bezpieczny.
ELISA to test, który pozwala wykryć obecność cząstek parwowirusa w kale zakażonych psów. Test ten wykrywa cząstki wirusa z wysoką czułością. Może również wykryć wszelkie niedrożności w jelitach lub obrzęki. Ważne jest, aby Twój pies został przebadany na obecność parwowirusa, aby mógł być leczony.
Leczenie parwowirusa powinno obejmować kurs szczepień przypominających, które zabezpieczą psa przed zakażeniem. Parvo jest wysoce zakaźnym wirusem, który może powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe u młodych szczeniąt i psów. Powoduje on biegunkę i wymioty, a w późniejszych stadiach może być śmiertelny. Jest też trudny do opanowania, gdy dostanie się do krwiobiegu.
Jeśli Twój pies zachoruje na parwowirusa, możesz go leczyć Tamiflu lub innymi lekami przeciwwirusowymi. Jednak te zabiegi są drogie i wiążą się z wielotygodniową hospitalizacją. Na szczęście istnieją bezpieczne, naturalne środki do zwalczania parwowirozy. Jeden z ziołowych środków przeciwwirusowych produkowanych przez Amber Naturalz jest świetną alternatywą dla Tamiflu.
Profilaktyka
Jeśli jesteś właścicielem Golden Retrievera, powinieneś być świadomy zagrożeń związanych z parwowirusem. Może to być zagrażająca życiu choroba, która dotyka układu pokarmowego. Rozprzestrzenia się z psa na psa poprzez zanieczyszczone odchody i kał. Wirus może być również przenoszony przez ludzi i inne zwierzęta. Na szczęście istnieje szczepionka, która może uchronić Twojego psa przed tą infekcją.
Aby zapobiec zakażeniu psa, najlepiej rozpocząć szczepienie w młodym wieku. Zazwyczaj szczepienia wykonuje się w wieku od trzech do trzech i pół roku. Na szczęście istnieją szczepionki na nosówkę, parvo i adenowirus typu 2. Szczepienie przeciwko tym chorobom jest konieczne dla zdrowych szczeniąt i zdrowych dorosłych psów.
Jeśli Twój pies był narażony na kontakt z parwowirusem, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii. W ciągu pierwszych dwóch tygodni od zakażenia należy ograniczyć kontakt psa z innymi psami i ich podwórkami. Nawet po dwóch tygodniach pies może nadal rozsiewać parwowirusa. Możesz jednak użyć rozcieńczonego wybielacza, aby zabić wirusa na powierzchniach, zabawkach i ubraniach. Zaleca się również pranie wszelkich tkanin, które są zainfekowane rozcieńczonym wybielaczem w gorącym cyklu prania.
Parwowirus psów jest niezwykle zaraźliwy i może powodować poważne zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Jest szczególnie niebezpieczny dla młodych psów, zwłaszcza tych, które nie są odpowiednio zaszczepione. Szczepienie pomaga chronić psa przed tą chorobą, ale nie ma 100% gwarancji. W związku z tym należy upewnić się, że pies otrzyma pełną serię szczepień przypominających.
Szczepienie jest najlepszym sposobem zapobiegania zakażeniu parwowirusem. Szczepienia szczeniąt są zwykle podawane co trzy do czterech tygodni, aż do osiągnięcia 16 tygodnia życia. Następnie co trzy lata podawane są szczepienia przypominające. Jako środek zapobiegawczy, należy zabrać psa do weterynarza na regularne badania.
Parwowirus może powodować biegunkę, wymioty i odwodnienie. Parvo jelitowe jest cięższą formą infekcji i może powodować krwawą biegunkę i wymioty. Może również prowadzić do anemii, a nawet śmierci. Objawy nie zawsze są widoczne od razu i mogą pojawić się nawet po trzech dniach.
Podobne tematy